ALLEGAEON

Allegaeon blijft een band in volle ontwikkeling en met de nodige verrassingen, zelfs al zijn ze in 2008 begonnen en is ‘The Ossuary Lens’ hun zevende studioalbum. De Amerikaanse band is een meester in technische death metal, maar hier is meer aan de hand dan het tonen van virtuositeit. In ‘Chaos Theory’ doet men zoals verwacht, terwijl een cataract aan solo’s ons tegemoet gutst tijdens het snelle, jachtige ‘Dies Irae’ en ‘The Swarm’ in onrustige patronen excelleert. Tot daar de ongebreidelde technische bewijzen. De terugkeer van vroegere zanger Ezra Haynes geeft de band een nieuw elan. Bovendien zingt hij voor het eerst – net zoals zijn voorganger Riley McShane – nu ook cleane passages. Dat maakt de single ‘Driftwood’ enorm catchy en aanstekelijk. Op het tweede deel van de plaat durft Allegaeon nog meer buiten de lijntjes kleuren. Het is al een welluidend feit dat de meeste songs aanvangen met akoestische gitaren als relatieve stilte voor de storm, maar het verhaal van ‘Dark Matter Dynamics’ resulteert ook in een opmerkelijk gegeven. Gitarist Greg Burgess gaat daar een gitaarduel aan – zowel akoestisch als elektrisch – met Adrian Bellue die hij kent van zijn gitaaropleiding, want beide heren zijn klassiek geschoold. Er is opmerkelijk veel cleane zang in de songs, toch opmerkelijk voor een technische death metalband. Dat men ook pakkende trage songs kan schrijven is de grootste verrassing, te oordelen naar het doomy ‘Wake Circling Above’ dat voor ons een slepende, boeiende track is. Allegaeon heeft ons waarlijk in positieve zin verrast.