ANIMALS AS LEADERS

Wanneer je het hebt over Animals As Leaders, kom je al snel op woorden als ‘complex’, ‘onnavolgbaar’, ‘lastig na te spelen’ en ga zo maar door. Het instrumentale trio is groot geworden met technisch haast niet te evenaren spel, maar weet er luisteraars wereldwijd wel enorm mee te bekoren. Niet voor niets is het één van de weinige bands die live meermaals middenin een nummer op applaus van het publiek kan rekenen. ‘Parrhesia’ is inmiddels alweer album nummer vijf en fans van de band hebben daar toch een zestal jaar op moeten wachten. Dat die fans niet bedrogen uitkomen met ‘Parrhesia’, kan natuurlijk haast niet anders met zulke begaafde muzikanten, maar de richting die een band inslaat, moet je natuurlijk wel liggen. Voor dit album sloeg de band naar eigen zeggen een iets minder experimenteel, maar iets agressiever straatje in ten opzichte van voorganger ‘The Madness Of Many’ uit 2016. Hoewel we dat wel degelijk onderschrijven en Misha Mansoor van Periphery bij het schijfje betrokken was en het ook iets meer die kant op stuurde, is het niet zo dat het album over de volledige linie bol staat van de agressiviteit. De band heeft met tracks als het jazzy ‘Red Miso’ en ‘The Problem Of Other Minds’ voor voldoende lichter verteerbare kost en variatie gezorgd, waartegenover dan tracks staan als opener ‘Conflict Cartography’, met bizarre breaks en vernuftige techniek, waarover de band zelf soms ook dagen doet om het te überhaupt te beheersen. Ook ‘Monomyth’ is zo’n buitenissige track, die je van begin tot eind van de ene in de andere verbazing zal doen vallen, al mist het net wat stevige hooks. Het is iets dat eigenlijk het hele album wel een beetje parten speelt en dat is dan ook meteen ook het grootste punt van kritiek. De videoclips die de band tot nu toe voor ‘Parrhesia’ uitbracht, zijn met hun choreografieën net zo eigenzinnig als vervreemdend, maar intrigeren wel degelijk. Minstens zo boeiend zijn echter de playthrough-video’s van de band, waarin de heren het kunstje ‘even’ voordoen. Voor sommigen klinkt Animals As Leaders misschien te klinisch, maar je kunt niet anders dan concluderen dat woorden als ‘complex’, ‘onnavolgbaar’ en ‘vernuftig’ ook nu andermaal van toepassing zijn en dat het wederom een ongelooflijk schijfje betreft! Het beste Animals As Leaders-album is het onzes inziens echter niet, al zullen de meningen daarover net als bij de oudere albums afhankelijk van je persoonlijke voorkeur zeker verdeeld zijn.