AXEL RUDI PELL

Axel Rudi Pell heeft een indrukwekkende staat van dienst als classic rockgitarist bij uitstek. Twee jaar na ‘Lost XIII’ is hij dan ook klaar met nieuw werk, dat we vinden op ‘Risen Symbol’. Gekruid met oriëntaalse invloeden komt zijn handelsmerk van begeesterde hard rockformatie nog beter uit de verf en net die toevoeging maakt ‘Risen Symbol’ tot één van de beste ARP-platen die we recent onder de loep namen. Het geeft toch net iets meer epische grandeur aan de bekend klinkende sound van de getalenteerde snarenplukker. Uiteraard smukt hij elke song op met solo’s die uitblinken in emoties. Daarbij geholpen door een uitstekende zanger als Johnny Gioeli – net als Dio een vocalist die het grote gebaar niet schuwt – kan er al niet veel mis gaan. Vul dit aan met het barokke toetsenspel van Ferdi Doernberg en een ritmesectie die van wanten weet en we zitten gebeiteld voor bijna een uur lang toegankelijke, maar ook meeslepende muziek. In uptempo songs als ‘Forever Strong’ (lekker strak), het aan Rainbow refererende ‘Guardian Angel’, ‘Hell’s On Fire’ en ‘Right On Track’ gaan aanstekelijke refreinen samen met gebalde energie, maar men hecht ook veel waarde aan langere, epische songs. ‘Ankhaia’ is daarbij het paradepaardje, geschreven naar model van ‘No Quarter’ van Led Zeppelin. Zelfs strijkers komen eraan te pas om een oriëntaalse sfeer te scheppen. Trouwens, de coverversie van ‘Immigrant Song’ (ook van Led Zeppelin) is niet zomaar een kopie, maar kreeg een atmosferische start, een andere ritmische insteek en een bloedmooie gitaarsolo. Wanneer bluesinvloeden opduiken, is Pell onweerstaanbaar. Luister even naar de smeekbede ‘Crying In Pain’ en besef dat heel de band hier hoge toppen scheert.