BEING AS AN OCEAN

De alternatieve post-hardcore van Being As An Ocean is met ‘Death Can Wait’ intussen aan z’n zesde langspeler toe. Fans mochten vijf jaar wachten op een nieuwe plaat en zagen in de tussentijd ook twee van de drie oprichters van de band vertrekken. Door troebele tijden komen de sterktes van Being As An Ocean in ieder geval in de spotlight te staan. ‘Death Can Wait’ is een zeer emotionele, persoonlijke, diepe en rauwe plaat geworden waarbij liefde en haat beiden intens aanwezig zijn. De songteksten snijden diep en de muziek voelt als vanouds aan als een deugdzame pijn. Muzikaal opent het album met ‘Beautiful Agony’ dat een straffe intro heeft die overgaat in nog een intro, die lijkt op te bouwen naar nóg een intro. Het duurt even voor het geheel echt harmonieus samenkomt. Op ‘Swallowed By The Earth’ komt alles veel vlotter samen en krijgen we een zeer sterk metalcore-geheel. Hard en harmonieus, innig en intens. De thema’s op dit album draaien vaak rond wilskracht, zelfzorg en doorbijten in moeilijke tijden. Het luistert als een positieve sessie bij de psycholoog. Er zijn veel meer meezingmomenten dan zware mokerslagen. Zowel muzikaal als vocaal, want de cleans krijgen duidelijk meer aandacht dan de screams. Misschien zit die balans niet geheel correct, want iets te vaak klinkt het wat te melig en zijn nummers moeilijk te onderscheiden van elkaar. Vele refreinen bevatten ook gelijkaardige gitaarstukken die ervoor zorgen dat alles wat als eenheidsworst kan klinken. Het voelt soms ingestudeerd aan, maar dan krijg je met bijvoorbeeld ‘Flesh And Bone’ weer een toppertje dat ook effectief door vlees en bot gaat. Albumafsluiter ‘The Fullness Of My Being’ lijkt me er ook eentje die live lange tijd gaat blijven meedraaien. De hard binnenkomende momenten zijn niet altijd even sterk maar passie druipt wel duidelijk doorheen deze emotionele rollercoaster.