BENIGHTED

Sinds doorbraakalbum ‘Asylum Cave’ uit 2011 is Benighted een ster op eenzame hoogte aan het Franse, extreme death metalfirmament. Met de erg polyvalente grunter Julien Truchan en duivel-uit-een-doosje drummer Kévin Paradis als speerpunten, het is werkelijk ongelofelijk wat die man allemaal kan, kan men eigenlijk geen slecht album uitbrengen. Zo gebeurt dat ook steeds sinds iets meer dan een decennium. Misschien gaan de albums wat op elkaar lijken, maar daar kan je weinig negatiefs over vertellen. De songs zijn keer op keer uitmuntend. Ook live lijkt de band altijd met het grootste gemak en erg veel spelplezier de technische death/grind over zijn publiek uit te storten. Wat kunnen we nog zeggen? Dit tiende album, elf songs en een intro in amper 37 minuten, staat weer bol van de blastbeats, riffs waarvan je bakkes bij momenten op het trottoir knalt en de breaks worden weer gebracht aan een duizelingwekkende snelheid. Er is nauwelijks ruimte om naar adem te happen. Er is niet één minder nummer op de plaat te vinden. ‘Scars’, ‘Nothing Left To Fear’, ‘Ekbom’, ‘Metastasis’, ‘Fame Of The Grotesque’, ‘Flesh Against Flesh’ en het afsluitende ‘Mother Earth, Mother Whore’ mogen dan wel de leukste en meest verbazingwekkende nummers zijn, het album staat als een paal in de broek van Beëlzebub zelve. Benighted is weer klaar om met ‘Ekbom’ de wereld rond te trekken en wat zomerfestivals op te fleuren met allesverwoestende death metaltornado.