CARNIFEX

Carnifex heeft nooit moeilijk gedaan over het deathcore label en hebben altijd vol trots met dat vaandel gezwaaid. Dit album is dan ook zonder meer een deathcore album, maar dan wel met de black metalinvloeden die we inmiddels van ze gewend zijn. Vocalist Scott Lewis laat net zo makkelijke diepe, death metal grunts horen als het soort schrille stemgeluid dat we kennen van Cradle Of Filth’s Dani Filth.  Waar genregenoot Whitechapel, dat rond dezelfde tijd is opgericht, op de recente platen soms wat minder heavy durft te gaan, blijft deze band een flink, zwaar death metalgeluid houden. De clean vocals laten ze dan ook links liggen. Tegenwoordig lijk je als deathcore band bijna verplicht om gastvocalen te hebben op je album. Deze plaat vormt geen uitzondering. Op ‘Death’s Forgotten Children’ horen we Tom Barber van Chelsea Grin. Het drumwerk is met name puik. Shawn Cameron laat wel heel indrukwekkende kick drums horen. De Dimmu Borgir invloeden sijpelen door in de omlijsting, met licht symfonische toevoegingen middels keyboard en een koortje op titelnummer ‘Necromanteum’. Het zijn dat soort elementen die het album naar een hoger niveau weten te tillen.