CLOAK

Cloak is misschien wel de meest Zweeds klinkende Amerikaanse black/death metalband en daar ook nog eens verdomd goed in. Het is duidelijk dat men vooral geïnspireerd werd door bands als Watain, Dissection en Tribulation, maar men voorziet zich ook van arrangementen die soms al eens richting Rotting Christ gaan of zelfs neigen naar de gothic rock van een Fields Of The Nephilim, zij het heel subtiel. En dat levert hen geen windeieren op, want sinds de ‘Cloak’-single uit 2016 gingen we meteen overstag voor de band uit Atlanta, Georgia. ‘Black Flame Eternal’ is het derde volwaardige album en borduurt in zekere zin naadloos verder op voorganger ‘The Burning Dawn’, zonder evenwel in herhaling te vallen en tegelijk toch met net iets meer agressie dan voorheen. Opener ‘Ethereal Fire’ is er meteen bonk op: die giftige gitaarharmonieën, die punch in de ritmesectie, de duistere growls van gitarist Scott Taysom,… alles zit meteen op zijn plek. Er werd dan ook twee jaar volop aan de songs gesleuteld, met als gevolg dat je nergens een achilleshiel zal ontdekken. Integendeel, deze plaat is eerder een opeenstapeling van hoogtepunten waarbij het zaakje nergens als een soufflé ineenzakt. Bijna 50 minuten lang word je meegesleept in een glorieuze tocht doorheen de wereld van de extreme metal, met op tijd en stond een flinke solo die ruikt naar grootsheid. Bovendien krijg je meer dan voldoende afwisseling in de songs, waardoor je meermaals na elkaar de rit kan uitzitten zonder dat je je gaat vervelen. De haast doomy momenten in ‘Eye Of The Abyss’, het epische ‘The Holy Dark’ dat met enkele koortjes een haast sacraal gevoel ontwikkelt, het ingetogen ‘Heavenless’ dat nog het dichtst tegen gothic rock aan schuurt of het heftige titelnummer dat als hekkensluiter dient. Als kers op de taart mogen we zeker niet het magnifieke artwork vergeten… Topschijf!