COFFINS

De jongens van het Japanse doodseskader Coffins zijn niet bepaald de meest snelle. Niet alleen hun muziek kent zelden of nooit echte snelheidsuitspattingen, maar ook het werktempo durven we eerder als ‘gezapig’ te omschrijven. Sinds derde plaat ‘Buried Death’ uit 2008 gaapt er immers gemiddeld een gat van 5 of 6 jaar tussen studioalbums. We vergeten hier nu wel te vermelden dat de heren met regelmaat van de klok splits, EP’s en andere formats op de wereld loslaten, dus eigenlijk slaat heel onze intro gewoon nergens op! Hoe dan ook, ‘Sinister Oath’ is pas het zesde volledige album en in feite weet iedereen al hoe het ding zal klinken alvorens er nog maar één noot gespeeld is. Coffins staat immers garant voor trage, smerige en ziekelijke old school death/doom in de stijl van Autopsy, Grave, Hooded Menace, Asphyx en Celtic Frost en daarmee in eigenlijk alles gezegd. Letterlijk! Van muzikale vernieuwing of enige evolutie is er totaal geen sprake, geen hond zal hen dat kwalijk nemen, De songs klinken onmiddellijk vertrouwd en de nekspieren zullen even spontaan als magisch in beweging komen. Coffins heeft geen tijd voor experimenten, geen zin in complexe arrangementen en al helemaal geen boodschap aan trends, melodie of andere onzin. Dit is pure en eerlijke muziek die recht uit het half verrotte hart komt. Origineel is het zeker niet en binnen het genre zouden we Coffins ook zeker niet de beste band durven noemen, maar soms moet je de dingen gewoon nemen zoals ze zijn en niet teveel nadenken.