DEAD HEAD
Slave Driver
Waar Dead Head op staat, daar zit ook Dead Head in. Dat is zowat onze spontane conclusie als de band bijzonder furieus aftrapt met de opener ‘Acolyte’. De video van het nummer is al enkele weken te bekijken op YouTube en geeft een goed beeld van de richting die Dead Head op dit album uitgaat. Wie ook maar enigszins een verandering in hun aanpak had verwacht, komt alleszins bedrogen uit. Zoals Robbie Woning in het interview zelf aanhaalt, staat Dead Head vooral bekend om lekker opgefokte en vaak bijna uitzinnig klinkende thrash metal die ontzettend strak wordt gebracht en waarbij de band ondanks de snelheid de teugels steeds strak in de handen weet te houden. En dat is op ‘Slave Driver’ niet anders. Dead Head heeft in enkele nummers een mooi evenwicht gevonden tussen snelle passages en eerder lekker voortstuwende midtempo stukken. Absoluut prijsbeest hierbij is het behoorlijk catchy ‘Grim Side Valley’ dat live naar ons gevoel een ware kraker kan worden. Op ‘Frequency Illusion’ wordt er nauwelijks naar links of rechts gekeken, en wordt je hoofd er bij wijze van spreke brutaal afgerukt. ‘Southfork’ is eveneens een stevige stamper waar er stevig op los gehakt wordt. Als Ralph er zingt ‘There will be blood!’, dan geloof je hem moeiteloos. ‘Drawn Into The Wire’ heeft een ietwat slepende intro tot er halfweg het nummer een flink tandje wordt bijgestoken. ‘Polar Vortex’ is pure agressie van begin tot einde. ‘Grooves Of Envy’ en ‘Fear Scraper’ zijn heel afwisselend opgebouwd met zowel razendsnelle stukken, lekker voortstuwende stukjes als slepende passages. ‘Parabellum’ raast er lekker vandoor en heeft het potentieel om live ware slagvelden aan te richten. En afsluiter ‘Horrors Of Hades’ maakt een einde aan een plaat waarbij je als luisteraar uitgeteld maar voldaan in een hoekje eerst wat moet bijkomen. Aan zowat alles merk je dat er heel hard aan dit album is gewerkt. De drumpartijen van Hans Spijker drijven het zaakje lekker voort. De zang van Ralph de Boer past prima bij het songmateriaal en zit vol venijn. Tussen de gitaartandem Woning/van der Wey is geen speld tussen te krijgen. En een pluim gaat eveneens uit naar het bijzonder heldere geluid dat alle instrumenten goed tot zijn recht laat komen, evenals het opvallende artwork dat uitstekend bij de plaat past. Voor liefhebbers van het stevigere thrash metalwerk is ‘Slave Driver’ zonder meer verplichte aanschaf.
