DRUDKH

Terwijl hun land onder een wrede ‘speciale operatie’ van Poetin en zijn knechten gebukt gaat, doet het Oekraïense Drudkh wat men altijd gedaan heeft: het bezingen van de cultuur en gebruiken van het thuisland, vaak in vrij poëtische vorm. Meer dan eens hekelde men de manier waarop Oekraïners ten tijde van de Sovjetunie als tweederangsburgers werden beschouwd, een pijn die diep in hun wezen bleef doorleven en nu des te sterker wordt. Die pijn is voelbaar op ‘All Belong To The Night’, een album dat vorm kreeg terwijl het land en zijn volk constant gebukt ging onder de chaos, al gaat deze plaat niet over de huidige oorlog. Drudkh verzet zich namelijk sinds het prille begin tegen alle vormen van onderdrukking en brengt de strijd van ieder volk zo onder de aandacht. De meest brute muzikale aanpak bewaart bezieler Roman Saenko voor zijn andere bands Blood of Kingu, Hate Forest en Astrofaes, terwijl Drudkh toch iets verfijnder te werk gaat. Op dit elfde album in 20 jaar tijd blijft de typische grauwe sfeer die Drudkh zo eigen is uitermate goed bewaard. De heidense black had altijd een enorme lading melancholie in zich, die muzikaal vorm gaf aan de gevoelens die de onderdrukking met zich meebracht. Tegelijk spelen pakkende melodielijnen en geraffineerde progressieve elementen een rol in het opbouwen van ellenlange songs op deze schijf, die zich daardoor ver van de voorspelbaarheid weg houden. De vier songs, elk goed voor 8 tot 15 minuten, vallen namelijk nergens in herhaling en ontwikkelen zich langzaam maar zeker tot sfeervolle meesterwerkjes die met elke luisterbeurt sterker lijken te worden. Wie eerder werk van Drudkh al kon waarderen, kan dit album blind aanschaffen.