DYSCORDIA

Het Kortrijkse Dyscordia komt uit een moeilijke periode, maar probeert met een nieuwe drummer en producer een waardige opvolger voor ‘Delete/Rewrite’ uit te brengen. En daar zijn ze volledig in geslaagd, want hun melodieuze, progressieve metal, met zijsprongetjes naar andere genres, zorgt voor heel wat variatie. Van bij de eerste song ‘The Passenger’ is het duidelijk welke richting het uitgaat met een hoofdrol voor de drie gitaristen en het aangename stemgeluid van Piet Overstijns. Met een rustig intermezzo halfweg wordt ook de progressieve inslag niet vergeten. In ‘Hell’ komt de mooie balans tussen de cleane vocalen en de grunts van gitarist Stefan Segers terug naar boven, terwijl de daaropvolgende song een doomy karakter heeft. Het instrumentaal nummer bevat referenties aan Dream Theater, niet in het minst doordat er fragmenten van alle songs op het album aanwezig zijn. De riffs en gitaarsolo’s doorheen het album zijn van een hoog niveau. De muziekdoos aan het begin van ‘Toxic Rain’ is het startsein voor een behoorlijk stevig nummer met afwisselend agressieve en cleane vocalen. Het album eindigt met een episch nummer, waarin symfonische klanken gekoppeld worden aan een mix van (death) metal en een country refrein. Het nummer gaat alle kanten op, met allerlei tempowisselingen en aan het einde wordt het refrein gefloten in de sfeer van een western. Kortom, dit album bevat ontzettend veel variatie en kan hopelijk een doorbraak betekenen.