EVERGREY

De laatste jaren is Evergey als band in rustiger vaarwater beland met een grotere cohesie tussen de albums onderling tot gevolg. Dit vreet allerminst aan de muzikale passie van dit progressieve metalvijftal uit Gotenburg, want de wereld om ons heen is er in diezelfde periode niet op verbeterd. Een oneindige uitdaging voor componist Tom S. Englund om al zijn frustraties om te zetten in het 13de hoofdstuk van de band. We zijn dan ook verheugd dat de Zweden amper een jaar na ‘Escape Of The Phoenix’ op de deur kloppen om tien melancholische edoch stevige songs te presenteren. Het is een nieuwe start bij Napalm Records, maar voor de fans een luisterervaring waarin herkenbaarheid, melancholie en schoonheid centraal staan. Dit alles op een stevig fundament van volvette riffs en melodieus gitaarspel, ondersteund door heerlijke keyboards. Met als blikvanger de emotionele zang van Englund. ‘Save Us’ pakt ons meteen in met alles waar het album voor staat: dreigende riffs, heerlijke zang, een sterk refrein en vurige solo’s. De band voegde stemmen van wel honderden fans toe om de connectie met het publiek terug op te nemen. Voor ‘Midwinter Calls’ werden zelfs live-opnamen gemaakt tijdens de laatste Zweedse tournee om een vol stadiongevoel te creëren. Hiermee zijn twee songs geschapen die het live erg goed zullen doen. Het dreigende ‘Ominous’ is dan weer wat trager en grossiert in huilende gitaarlicks van Henrik Danhage. De symfonische power metal van ‘Call Out The Dark’ is optimaal catchy, terwijl de langste en hardste track ‘The Orphean Testament’ een ware belevenis is waarin duels tussen gitaren en keyboards een hoogtepunt bereiken. Er valt heel wat te beleven op dat gebied, zodat de dynamiek met sensitievere songs als ‘Heartless’ (prachtige solozang met piano!) en de afsluitende ballade ‘Wildfires’ tot in de puntjes verzorgd is. Na meer dan 25 jaar deel uitmaken van de progressieve metalscene verrast Evergrey ons met een volgend topalbum. Wie doet hen dat na?