EVERGREY

Zelfs na dertig jaar brandt bij Evergrey nog steeds het heilige vuur om constant creatief te zijn. Gelukkig maar, want dat betekent dat we twee jaar na ‘A Heartless Portrait (The Orphean Testament)’ het alweer veertiende studioalbum van de progressieve metalband uit het Zweedse Gotenburg kunnen verwelkomen. We herinneren ons dat bandleider Tom S. Englund elk album als een dagboekweergave van de voorbije periode beschouwt. Ditmaal staat het gevoel van leegte centraal – zoals af te leiden is uit de titel ‘Theories Of Emptiness’ – en wel in elke song een andere interpretatie van dit sentiment. Opener ‘Falling From The Sun’ klinkt meteen vertrouwd met zijn energiek rockende aanpak en sterke refrein en vormt een brug met het vorige schijfje. De agressieve riffs van ‘Misfortune’ contrasteren met de zweverige zang van Englund, die van zijn hart nooit een moordkuil maakt. Geënt op duistere gevoelens, met aandacht voor de progressieve toets, maar anderzijds toch heel melodieus en toegankelijk. Dat geldt ook voor dit album waarop de refreinen van het lichtvoetigere ‘Say’, ‘One Heart’ en ‘Our Way Through Silence’ al meteen aanslaan. Ook de meer avontuurlijke luisteraars worden echter op hun wenken bediend. Kippenvel tijdens de zangprestatie van Tom in ‘To Become Someone Else’, met zijn prachtig atmosferische middenstuk dat overgaat in drassige, bonkende riffs! Ook met het langste nummer ‘Cold Dreams’ – inclusief vocale gastbijdragen van Jonas Renkse (Katatonia) en Tom’s dochter Salina – scheert de band hoge toppen. Geen Evergrey-album zonder ballade? ‘Ghost Of My Hero’ heeft de diepgang van een getormenteerde ziel. Vlak daarna volgt dan het furieuze ‘We Are The North’ met zijn inventieve, verrassende aanpak. Kortom, er valt dus weer heel wat te beleven op ‘Theories Of Emptiness’ en als besluit rondt het sobere ‘A Theory Of Emptiness’ dit huzarenstukje op integere wijze af.