FEVER 333

Veel bands met een duidelijkere visie en missie ga je niet vinden. De nu-metalcore / rap-rock van Fever 333 heeft een duidelijke boodschap. Ze zullen niet stil blijven rond onderwerpen zoals racisme, uitsluiting, politiegeweld, sociale conditionering en politieke spelletjes. Ook op z’n tweede langspeler schreeuwt Fever 333 luid. Het is een verademing dat een band zo’n stevige standpunten durft in te nemen. Het toont aan dat ze niet bang zijn om anderen tegen de borst te stoten. Dat ze dit nog steeds enorm groovy en swingend kunnen, helpt heel wat. Opener ‘New West Order’ laat meteen horen dat de R’n’B- en rap-invloeden meer prominent aanwezig zijn. De nieuwe order van 333 bevat langere delen die puur op rap focussen, maar alles klinkt nog steeds zeer authentiek. De eerste volwaardige gitaarexplosie is er op ‘Higher Power’. Frontman en bezieler Jason Butler beschikt nog steeds over een stem die kan slaan en zalven, knuffelen en treiteren. Z’n schreeuwen zitten perfect in de mix en de melodieuze stukken doen je enorm snel meeneuriën. ‘No Hostages’ bevat één van de betere riffs en de prominent aanwezige drums schieten je direct op de dansvloer. ‘Murderer’ is zeer persoonlijk en intiem én kent naar het einde toe één van de beste zware stukken. Variatie is de sleutel tot succes op dit album. Fever 333 laat z’n kunnen op elke manier zien. Met veertien songs komt dit niet overal even sterk door. Tracks zoals ‘Bull And A Bullet’, ‘Tourist’ en andere songs waar de focus op rap ligt, lijken me niet gemaakt voor een liveset. Butler barst van de ideeën, maar had er misschien twee à drie kunnen laten vallen. De mooiste meezinger is ‘Nosebleeds’. De beste tentoonstelling van alles wat binnen het kamp 333 verworven zit, is ‘Desert Rap’. We krijgen swagger, melodie en gecontroleerde chaos. Op ‘Pin Drop’ horen we knipogen naar de rapklassieker ‘California Love’. ‘Darker White’ bewijst dat Jason Butler zijn kruistocht nog steeds even intensief verder zet en op heel wat manieren kan marcheren. Deze muzikale missie lijkt nog lang niet uitgezongen te zijn.