FOLTERKAMMER

Dit is geen eenvoudige plaat. Niet enkel omdat gitarist Zachary Ezrin, die we ook kennen van Imperial Triumphant, en Andromeda Anarchia black metal vermengen met de klassieke Belcanto-zangstijl die we uit de barok-opera’s kennen. Dat is inderdaad een vreemde mix, maar klassieke muziekinvloeden in de black metal kennen we natuurlijk al veel langer. Nee, het moeilijke is om uit te vogelen of deze vrienden dit serieus menen of het eerder een theatraal geintje is. Het moet gezegd dat het deze zonderlingen uit New York lukt om het absurde nét voldoende in de hand te houden, zodat het niet helemaal in metal carnaval wegglijdt en er meer in deze muziek lijkt te zitten dan de initiële schokfactor. Maar als ik na een paar keer beluisteren nog steeds zoek naar de substantie onder de versierseltjes, begint het aanstellerige me toch wel te irriteren. Om heel eerlijk te zijn, had ik al goed genoeg van deze plaat toen ik in gesprek raakte met Andromeda. Maar haar aanstekelijke enthousiasme én de ver uitgeweekte visie die achter de plaat blijkt te liggen, heeft me de plaat toch nog eens doen opleggen en nu begint ze toch langzaampjes wat te groeien. Liefhebbers van Imperial Triumphant, maar ook mensen die maar geen genoeg kunnen krijgen van de latere Dimmu Borgir zullen hier wellicht sneller mee weg zijn. Voor de rest is het zeker iets om eens te proeven, met het gevaar dat je het niet snapt en het bere-irritant blijft. In dat geval moet je kijken of je Andromeda ergens te pakken kan krijgen, want wellicht is dat de sleutel.