H.E.A.T

Grote veranderingen bij het Zweedse H.E.A.T. Zanger Erik Grönwall is met de noorderzon vertrokken en werd vervangen door Kenny Leckremo, De frontman die ook op de eerste twee platen van deze act zong. Voor veel fans was Kenny Leckremo nog steeds de beste zanger van deze band en dat bewijst hij nogmaals op ‘Force Majeure’. H.E.A.T laat evenwel ook op deze cd geen muzikale verrassingen horen en blijft nog steeds trouw zweren aan zijn bekende concept: aardig in het gehoor liggende, pompeuze hardrock die op veel momenten wel heel Amerikaans klinkt. En ook op deze cd straalt het gitaarwerk. ‘Force Majeure’ is daardoor in zijn genre een behoorlijk stevig album geworden, wat ook wel perfect past bij de toch wel verschillende zang van Leckremo tegenover die van Grönwall. Songs als ‘Nationwide’, ‘Back To The Rhythm’ en ‘Tainted Blood’ laten dan ook wel heel wat energie horen. Of het snelle ‘Demon Eyes’ dat zo een nummer van de band Riot kon zijn. ‘Force Majeure’ doet af en toe ook wel aan de oude Europa doet denken, een band waar deze jongens altijd al de nodige invloeden gesprokkeld hebben. Toch moeten we ook toegeven dat er enkele missers op deze cd staan. Het niet zo sterke ‘Paramount’ bijvoorbeeld, of het toch te frivole ‘Hollywood’. Hardrock en heavy metal moeten nu niet per se een dansgehalte hebben. Al zullen de meningen over deze tracks wel verdeeld zijn. Het zijn van die typische ‘love it or hate it’-nummers. Maar die enkele mindere songs wegen niet op tegen dit anders wel goede album van deze Zweden, die hier meteen hun status nog wat meer glans geven. H.E.AT heeft het vertrek van zijn zanger dus goed opgelost en met deze zevende plaat begint de band aan een nieuw hoofdstuk.