HALIPHRON

Het gaat hard voor het Nederlandse Haliphron. In 2021 werd deze samenwerking tussen (ex-)leden van onder andere Izegrim en Bleeding Gods op gang getrokken. Vorig jaar debuteerde men met het vrij succesvolle ‘Prey’ en een jaar later ligt opvolger ‘Anatomy Of Darkness’ er al. Nu is de Nederlandse extreme metalscene natuurlijk erg druk bevolkt, maar met een vorm van symfonische death metal (die evenwel invloeden uit black, doom en thrash bevat) wist men toch een eigen niche in te nemen. Vergelijkingen met bands als Septicflesh en Fleshgod Apocalypse werden gemaakt omwille van de symfonische inslag, al vonden we die eigenlijk maar deels kloppen. Al bij al doet het nogal aanwezige toetsenwerk eerder denken aan de oude Dimmu Borgir... Toch werken die vergelijkingen eerder als beperkend, want Haliphron heeft een eigen smoelwerk, dat heel sterk mee bepaald wordt door frontvrouw Marloes Voskuil. Damn, die dame heeft een strot! Grunten, growlen, krijsen,... het gaat ze allemaal even vlot af en wat ons betreft geeft ze veel kerels het nakijken. Net als vorige keer zit er weer veel variatie in de songs, met knap melodieus gitaarwerk, epische passages vol bombast en venijnige demarrages. Het enige minpunt is dat (althans naar onze normen) de toetsen een veel te prominente rol kregen in de mix. Maar verder is er niks op aan te merken en kan ‘Anatomy Of Darkness’ iedereen met een hang naar het hardere metalsegment hier zijn/haar gading wel in vinden.