KAIPA

Deze Zweedse symfonische act (van midden jaren 70) offreert een mengeling van fusion/progressief en Zweedse folk. Voeg daar een laagje jaren 70 glamrockzang en eindeloze lijnen virtuoze metalgitaar aan toe en je krijgt het plaatje. Dit album is perfect geproduceerd en de band is erg strak, zowel in het spel als in stilistische continuïteit. Het talent en de vurige motivatie van alle betrokkenen is overal voelbaar. De groep schuwt zeker epische, lange nummers niet. Dit album opent met een track van negentien minuten en bevat nog enkele lange nummers van tien en vijftien minuten. Die lengte is zeker geen bezwaar want er is variatie genoeg aanwezig. Ook de afwisselende zang van Patrik Lundström en Aleena Gibson helpt deze variatie in de hand. Kaipa maakt composities waarin de coupletten en de refreinen slechts als basis dienen voor de lange lijst van thema's, variaties en solo's die het te bieden heeft. Het album neemt de luisteraar mee op een adembenemende reis door de Zweedse wildernis en de veranderende seizoenen. Hans Lundins zes nieuwe composities putten uit de landschappen waarvan hij getuige is tijdens zijn eenzame fietstochten door het platteland. Het titelnummer “Urskog” roept met zijn Zweedse tekst beelden van oude folklore op. Er is voldoende variatie binnen de muziek en de nummers, maar de albums lijken wat teveel op elkaar om er een ganse collectie van aan te leggen.