KERRY KING

Er wordt bij sommige releases vaak iets te snel geroepen dat het om een van de revelaties van het jaar gaat. Iets dat onvermijdbaar was toen Kerry King zijn eerste soloplaat officieel aankondigde. Uit het niets maakten we niet alleen kennis met het knallende ‘Idle Hands’, we wisten ook dat Kerry werd bijgestaan door Phil Demmel op gitaar, Paul Bostaph achter de drums, Kyle Sanders op bas en zanger Mark Osegueda van Death Angel. Vooral die laatste was een verrassing die niet velen zagen komen, ook wij niet. De reacties waren lovend, maar wij zaten toch met iets gewrongen. Klinkt Mark nu niet verdacht veel als Tom Araya? Het is natuurlijk een eerste kennismaking en het was dus nog even afwachten op de rest van ‘From Hell I Rise’. Een goede week later kregen we het antwoord toen we de volledige release konden beluisteren. Die klinkt muzikaal exact zoals je verwacht van Kerry King. Hij was bij zijn vorige band dan wel niet de grote songschrijver, je kan niet ontkennen waar hij de mosterd is blijven halen. Twaalf songs heeft hij klaargestoomd en daar staan met ‘Where I Reing’, dat overigens vooraf wordt gegaan door het sublieme ‘Diablo’ dat als intro fungeert, ‘Everything I Hate About You’ en het titelnummer enkele krakers die niet op de laatste release van Kerry’s vorige leven hadden misstaan. Als de snelheid naar omlaag gaat, zoals bij ‘Residue’, is het nog altijd beenhard en krijgt alles dat gezellig ongemakkelijke sfeertje. We blijven ons echter verbazen over Marks stemgeluid. Daar waar je bij zijn eigen band duidelijk hoort dat hij kan zingen schuurt hij hier constant aan tegen het schreeuwen. Alsof hij een specifieke taak gekregen heeft waarbij hij vooral niet als zichzelf mag klinken. Met ‘Trophies Of The Tyrant’ en ‘Tension’ krijgen we dan weer enkele tracks die ook de laatste release waar King aan werkte zo typeerde. Je bent ze alweer vergeten nog voor ze voorbij zijn. Kerry is uiteraard geen sukkelaar want met ‘Cruxifiction’, het langste nummer, levert hij puik werk af waar zijn fans dolgelukkig van gaan worden. De vraag is echter of hij zeker genoeg is van dit alles. De aangekondigde reünie met zijn vorige muzikale partner, waarover hij zich nu in stilzwijgen hult, is op zijn zachts gezegd vreemd. Zeker qua timing. Benieuwd of hij met dit alles echt zal opstaan uit de donkere krochten van de hel.