KILLSWITCH ENGAGE

Het is al te makkelijk om na een kwarteeuw als band met je negende langspeler op veilig te spelen. Dit wou Killswitch Engage absoluut vermijden. Ze wilden aan zichzelf én de fans bewijzen dat ze nog steeds creatief genoeg zijn en artistieke prachtwerkjes kunnen afleveren. Voor ‘This Consequence’ zochten ze dan ook een goede balans tussen zichzelf te pushen én te focussen op gewoon plezier te hebben met het maken van muziek. Dit album is er eentje zowel voor de oude garde headbangers als de metalcore kids. Thematisch is het ook een album voor iedereen met een gebroken hart, maar nog meer eentje om die mensen een vers hart onder de riem te steken. Hoop en goede moed vormen de rode draad doorheen ‘This Consequence’ dat helder schijnt en positief overkomt. ‘Abandon Us’ trapt alles meteen technisch op gang met een lastig leesbare riff die je beter leert appreciëren naarmate je hem enkele keren gehoord hebt. Het is niet direct gebruiksvriendelijk, iets dat je wat sneller durft als je al een solide fanbase hebt. Ook al wil Killswitch verrassen, dit album is volgens een gekende en geliefde formule gemaakt. Je hoort de groep die je al jaren kent, maar wel in een versie die nog niks van kwaliteit heeft ingeboet. Alle componenten zijn opnieuw aanwezig: snedig gitaarspel, pompende drums, rauwe en brutale strofes en melodieuze, cleane refreinen. ‘Aftermath’ is het eerste nummer met een mooie, atmosferische opbouw (waarom is dit niet de opener van het album?). Het is één van de zalige hoogtepunten van het geheel. Hierna volgt lead single ‘Forever Aligned’ die all-in gaat op de hoopgevende sfeer en een enorm hoge meezingwaarde heeft. Dit is een song om opnieuw een vuist mee te maken tijdens donkere dagen. Metal hoeft niet somber te zijn. De glimlach spat hiervan af terwijl het toch lekker brutaal blijft. ‘I Believe’ gaat verder op hetzelfde elan met teksten zoals ‘Hope in these dark times’, maar doet alles iets meliger. De meest instapklare headbanger van het album is ‘Where It Dies’. De meer experimentele songs zitten in de tweede helft, al neemt Killswitch Engage nu ook niet té veel risico’s. ‘The Fall Of Us’ bevat blast beats en bij momenten death metal. Het heerlijk zwaar vertraagde einde is iets dat Killswitch nog niet te vaak gedaan heeft. Hier spelen ze op ‘onveilig’. Ook met ‘Broken Glass’ krijg je een iets andere versie waar Adam D al van zei zeer enthousiast over te worden. Afsluiter ‘Requiem’ bevat een enorme old school riff die zomaar op een plaat van Soulfly of zelfs Slayer zou kunnen staan. Gelukkig zingt Jesse Leach ‘This is not a requiem’, want deze mannen hebben nog veel te bieden vooraleer ze op het kerkhof mogen gaan rusten.