KING'S X

Iets oud en vertrouwd dat ook iets nieuw en verfrissend herbergt. Of misschien is het allemaal wel hetzelfde, want na ‘XIV’ uit 2008 is dit pas de eerste studioplaat voor dit Amerikaanse power trio. Daar zaten de gezondheidsproblemen van drummer Jerry Gaskill zeker voor iets tussen, maar ook de talloze projecten waar gitarist Ty Tabor en bassist Dug Pinnick zich mee bezighielden. Soit, de titel van dit dertiende werkstuk kon niet beter gekozen zijn. De gekende ingrediënten (blues, soul, psychedelica, alternatief, hardrock en pop) zijn gebleven. Je kan deze keer echter overduidelijk onderscheiden wie er met de song kwam aandraven. Groovy hardrock en soulvolle bijdragen van de hand van Pinnick, vrij directe, pakkende powerrock/popnummers met Tabor als drijvende kracht en de meer introspectieve, behoorlijk breekbare songwritersgetinte tracks met Gaskill op zang. Naast opzwepende songs als opener ‘Let It Rain’, ‘Give It Up’, potentiële livekraker ‘Festival’ en ‘Watcher’ die aan het (nou ja) meer recente werk doen denken keert men ook terug naar de beginperiode van ‘Out Of The Silent Planet’ of ‘Gretchen Goes To Nebraska’. Strafste werkje is op dat gebied ‘All God’s Children’, een rootsy ballad met een tekst die het concept dat King’s X een christelijk geïnspireerde act is of was uit de wereld helpt. Vermeldenswaard is zeker nog ‘She Called Me Home’ waar Gaskill het redden van zijn leven door zijn vrouw bezingt, op het moment dat hij zijn eerste hartaanval krijgt. Het technisch complexe en bevreemdende ‘Swipe Up’ valt evenzeer op. Gaskill, Pinnick en Tabor zijn respectievelijk 64, 72 en 60, maar hun vakmanschap blijft meesterschap dat beter wordt met de jaren. We hopen op nog vele jaren en wat minder wachttijd voor de opvolger van dit uitstekende werkstuk.