KREATOR

Als vlaggenschip van de Heilige Drievuldigheid van de Duitse thrash metal – samen met Destruction en Sodom – hoeft Kreator al lang geen introductie meer. Het gezelschap mag dan doorheen de jaren wel weg geëvolueerd zijn van het oer-thrashgeluid van platen als ‘Endless Pain’ en ‘Pleasure To Kill’, maar net zoals pakweg Iron Maiden al lang niet meer de band is van de eerste twee platen is daar bij Kreator in wezen ook niets verkeerd mee. Zeker wanneer het muziek blijft uitbrengen zoals die op dit nieuwe album ‘Hate Über Alles’ staat. Na lang schipperen tussen diverse stijlen en de terugkeer naar thrash metal in het begin van het nieuwe millennium lijkt het gezelschap vooral de laatste tien jaar, sedert ‘Phantom Antichrist’ (2012), zijn comfortzone – definitief? – gevonden te hebben, waarbij het vertrekt van een basis van oude thrash en traditionele heavy metal, steevast op smaak gebracht met veel melodie (waarbij het eerder genoemde Maiden meer dan eens om de hoek komt kijken, luister bv. maar eens naar ‘Become Immortal’ of ‘Conquer And Destroy’), een scheut bombast, vakkundige gitaarharmonieën en knap uitgewerkte gitaarsolo’s. Net als op de voorgaande platen wordt de luisteraar – na een rustig intro – met een striemende opener, in casu het titelnummer, direct bij de lurven gegrepen, waarna de diverse facetten van de Kreator-sound de rest van de speelduur volop aan bod komen. Of het nu gaat om het evenmin van langzame ouders afkomstige ‘Killer Of Jesus’, de midtempo beuker ‘Crush The Tyrants’, het van een pakkend meebrulrefrein voorziene ‘Strongest Of The Strong’ of ‘Midnight Sun’, dat wordt opgesierd door de zanglijnen van gastzangeres Sofia Portanet, om er een paar te noemen, afwisseling is troef in de nummers onderling. Furieuze thrashriffs worden hierbij met speels gemak afgewisseld met melodieuzere en tragere stukken en de schreeuwerige thrash-strot van frontman Mille wordt sporadisch gecombineerd met normalere zanglijnen. De songs worden steevast compact en to-the-point gehouden en lijken zonder uitzondering geknipt om een festivalweide of concertzaal in geslingerd te worden. Enkel de slepende, zeven minuten durende afsluiter ‘Dying Planet’ is de uitzondering op het stramien. Dankzij de knallende productie van Arthur Rizk klinkt alles als de spreekwoordelijke klok. Samengevat is ‘Hate Über Alles’ een plaat die de doorwinterde Kreator-fan niet echt zal verrassen, maar bovenal een overwinning van degelijkheid van een band die succesvol voortbouwt op zijn vertrouwde elan en daarmee zijn positie wellicht probleemloos zal consolideren.