LIMBONIC ART

Bij het horen van deze plaat zijn we spontaan terug dik twintig jaar oud, zie! We zijn nog lang niet vergeten hoe Limbonic Art met een knal het firmament openscheurde toen het duo Daemon en Morfeus in 1996 hun debuut ‘Moon In The Scorpio’ op de nietsvermoedende mensheid losliet. Het waren de hoogdagen van de Noorse black metal en elke maand kwam er wel iets strafs uit, maar dan nog stak deze plaat erbovenuit. Oké, ze gebruikten een drumcomputer, maar de ontploffende tempo’s, majestueuze sfeer en schroeiende riffs in combinatie met helse vocalen waren van een torenhoog niveau. Zes albums lang hielden de twee dat vol, maar in 2003 volgde helaas een split. Daemon trok de boel in zijn eentje weer op gang in 2006, waarna ‘Phantasmagoria’ (2010) en ‘Spectre Abysm’ (2017) volgden, maar het niveau van voorheen werd nooit meer bereikt. Tot nu dan, zo lijkt het wel, want op ‘Opus Daemoniacal’ lijkt Daemon als herboren en klinkt zijn huidige soloproject weer als vanouds. Over het algemeen zijn de songs iets bondiger dan destijds, met uitzondering van afsluiter ‘Ars Diavoli’, die wel de twaalf minutengrens overschrijdt. Verder lijkt er weinig te zijn veranderd ten opzichte van de glorietijd van de band: de hakkende tempo’s (weliswaar nog steeds met drumcomputer), de agressieve zanglijnen van Daemon, de vette riffs met indringende melodielijnen, de grootsheid die werkelijk overal uit spreekt, … Heerlijk om knalhard uit de boxen te laten gieren, je hebt plots geen airco meer nodig voor de warmere dagen!