MACHINE HEAD

Met dit conceptalbum komt Machine Head verrassend uit de hoek. Waar recent uitgebrachte singles als ‘Bulletproof’ en ‘Stop The Bleeding’ aanklachten waren tegen sociale misstanden, vertelt dit album een fictief verhaal. Op ‘Slaughter The Messiah’ horen we Robb op zijn meest melancholisch, voor hij zijn kenmerkende brul loslaat en beuk erin gaat, om vervolgens weer de melancholie op te zoeken. Gedurende zo’n tien minuten vormt dit episch klinkende nummer het eerste hoofdstuk in de historie van hoofdpersoon Aries. Voor wie dit allemaal te veel als een rockopera klinkt, komt meteen de redding in de vorm van de stuk minder lange beuker ‘Chøke Øn The Ashes Øf Yøur Hate’. De daaropvolgende nummers ‘Becøme The Firestørm’ en ‘Nø Gøds’, Nø Masters’ zijn een fijne mix van die twee extremen. Waar ‘Unhalløwed’ dan weer de mensen die alleen voor het snellere, brute geweld gaan zal doen afhaken, maar die kunnen zich gelukkig verheugen op het rauwe ‘Bløødshøt’. Intermezzo’s die klinken als een kort stukje theater zoals ‘Øverdøse’ en ‘Assimilate’ weten deze nummers aan elkaar te verbinden en het verhaal nog beter neer te zetten. De unieke gitaartoon en de manier waarop groove overgaat in vingervlugge solo’s zijn onmiskenbaar Robb Flynn en zijn voorzien van een dikke, volle productie. Knap hoe op dit album een heel sfeervol verhaal wordt verteld, zonder al te veel aan rauwe kracht te verliezen. Perfect album voor mensen die openstaan voor een stukje vernieuwing in hun thrashdieet.