MARILLION

Voor het eerst sinds het album ‘Marbles’ klinkt deze nieuwe plaat als een echte groepsrelease en niet als een Hogarth-soloalbum. Er is nog steeds veel zang en tekst maar de andere leden zijn prominenter aanwezig. Marillion toont zich nog eens een meester in het schrijven van ijzersterke teksten en concepten. Alleen de titel van het nieuwe album ‘An Hour Before It’s Dark’ geeft al een pak stof tot nadenken. Het ultieme uur dat de mens nog kan gebruik maken van de aarde en zijn grondstoffen vooraleer de klimaatopwarming en andere rampen de mensheid verdelgen. Heftige teksten, net als het op vorig album ‘F.E.A.R.’ maar dat was meer de versie van de rampen voor doemdenkers, dit keer bevat het meer hoop en dat maakt dat ook de muziek niet zo duister is. Deze is lichter, melodieuzer, meer upbeat en klinkt bijgevolg ook energieker. De muzikanten krijgen meer hun eigen ruimte met bijvoorbeeld enkele solo’s van Rothery zoals we al lang niet meer van hem gehoord hebben. Ook Ian Mosley kan zijn drumtalenten kwijt in het funky gedeelte van het afsluitend epos ‘Care’, meteen het hoogtepunt van dit album en zelfs één van de hoogtepunten van de carrière van de groep die de Instant Classic-status verdient. Een nieuw Marillion-album is voor de fans altijd een geweldige gelegenheid en een reden tot feest. Maar deze release van 'An Hour Before It's Dark' valt samen met een gevoel van normaliteit dat terugkeert in het dagelijkse leven en dat een nieuw gevonden gevoel van optimisme en belofte naar boven brengt. Topplaat die pas na enkele beluisteringen zijn geheimen prijsgeeft.