MISTER MISERY

Hey, een titelloos album! Dan weet je dat een band het serieus meent en echt wil doorbreken en zijn definitieve sound wil etaleren. Dat gaat best op voor dit derde album van de band. Deze Zweden grossieren in een vorm van moderne metal die hangt tegen de horror metal van Wednesday 13 maar dan een pak gelikter. De heldere zang doet soms doen denken aan die van Motionless In White en Ice Nine Kills. Er klinkt een theatraal geluid dat naast die bands ook wat doet denken aan Avatar. Je kunt dit gemakkelijk wegzetten als poppy omdat het zeker een catchy element heeft. Echter, de vocalen zijn niet altijd clean en er wordt regelmatig een indrukwekkende partij gitaarwerk neergezet. Soms komt er zelfs een redelijk zware breakdown langs. Belangrijk kritiekpunt is wel de beperkte gevarieerdheid van de nummers. Met een vleugje emo, wat gothic en een beetje metalcore zal dit album het prima doen bij het jonge publiek dat zich graag kleedt in rood-wit gestreepte outfits en niet vies is van wat zwarte nagellak en dito lipstick.