OCTOBER TIDE

Toen gitarist Fredrik Norrman destijds samen met Katatonia-zanger Jonas Renkse de doom/death metalband October Tide oprichtte, maakte hij zelf ook nog deel uit van Katatonia. Daar is hij echter al sinds 2009 weg en hij nam ook zijn broer Mattias mee op sleeptouw. Een goede zet, blijkt nu, want de laatste tijd is Katatonia een schim van wat de band ooit was (ondanks dat ze nog erg populair zijn) en moet hun befaamde gevoel voor melancholie het afleggen tegen hun alsmaar meer op progrock afstevenende sound. Dat probleem heeft October Tide gelukkig niet, want daar houdt men vast aan de melodieuze doom/death van de jaren 90, zonder evenwel gedateerd te klinken. Nope, dit zevende album heeft alles in zich waar de band voor geloofd wordt: ballen, gecombineerd met gevoel. Met frontman Alexander Högbom (ex-Centinex, ex-Demonical, Kryptan) heeft men natuurlijk een vette strot in huis die voor extra punch zorgt, wat wel past bij de deze keer toch meer richting death metal neigende totaalsound. Daarnaast is het toch vooral het knappe gitaarwerk van de gebroeders Norrman dat de dienst uitmaakt en de sound mee definieert. De riffs zijn potig en vet, maar dat wordt gepareerd met intense leads vol gevoel die hier en daar al eens echt naar de keel grijpen. Wat ons betreft toch een klassebak in het genre, die je als doom/death metalfan blind kan aanschaffen.