SATAN

Hun debuut ‘Court In The Act’ uit 1983 staat nog steeds geboekt als een regelrechte klassieker. Al kon Satan in die periode op minder bijval rekenen. Feit is dat de Britten na al die jaren nog steeds hun eigen ding doen en na de reünie in 2011 al verscheidene uitstekende platen in hun genre hebben uitgebracht. En nog steeds met dezelfde line-up nota bene. Zoals het nieuwe ‘Songs In Crimson’, dat mooi aansluit op de vorige albums en zelfs op het debuut. Waarbij de snelle heavy metal nog steeds gekenmerkt wordt door het knappe gitaarwerk van gitaartandem Russel/Ramsey, een duo dat menig hedendaagse metalmuzikant heeft geïnspireerd. Net zoals de vorige platen heeft ook dit album een typische jaren tachtig-sound en dito productie. De droge en oubollige sound van de gitaren past perfect bij de stijl van deze act. Vanaf de opener ‘Frantic Zero’ weet je meteen dat het goed zit met deze schijf. En songs als ‘Martyrdom’, ‘Turn The Tide’ en ‘Captives’ beamen dat nog eens duidelijk. Pure old school heavy metal van Britse makelij. En dat Brian Ross nooit een superzanger was en nooit zal worden, is ook op deze ‘Songs In Crimson’ nog eens duidelijk hoorbaar. Maar toch geeft zijn beperkte zang de muziek van dit combo zijn gekende uitstraling. Je houdt er van of niet. En in het geval van Satan wordt dit ruimschoots goedgemaakt door de muziek. Waarbij ik mij ook niet kan voorstellen dat deze groep populairder zou zijn met een betere frontman. Het is wat het is en in deze moderne tijden met overgeproduceerde albums is een oubollig klinkend plaatje als dit een ware verademing en een mooi nostalgisch tripje richting jaren tachtig.