SIMONE SIMONS

Intussen is Simone Simons reeds 22 jaar frontzangeres van het Nederlandse Epica en eindelijk heeft ze de tijd gevonden om haar eerste soloalbum uit te brengen. Niet toevallig gebeurt dat samen met haar spitsbroeder Arjen Lucassen, met wie ze al in diverse projecten heeft samengewerkt. Het mag dan ook geen wonder heten dat de muziek refereert aan de symfonische power metal van Epica en vooral de progressieve metal van Ayreon. Dat is onmiddellijk duidelijk in de kosmische openingstrack ‘Aeterna’, waarin het typische geluid van Lucassen de bovenhand neemt, geruggensteund door Oosterse en elektronische invloeden en koorgezangen. De tweede single ‘In Love We Rust’ is een rustige, emotionele song, waarin Simone haar hemelse stem etaleert en Arjen een karakteristieke melodieuze gitaarsolo uit zijn mouw schudt. De songs zijn voor het genre eerder aan de korte kant, maar bevatten ontzettend veel variatie en leunen aan bij diverse muziekstijlen. Zo mag ook Alissa White-Gluz met haar verbazingwekkende grunts zorgen voor een momentje van death metal. Maar evenzeer zijn er heel wat rustpunten op dit album, waaronder het betoverende ‘Dark Night Of The Soul’ met enkel begeleiding door piano, viool en cello. Eén van de meest aanstekelijke songs is ongetwijfeld ‘Dystopia’ met heel duidelijke Ayreon-invloeden. Verrassend is ook de industrial sound bij ‘R.E.D.’, een song over AI en robotten, maar ook over sterfelijkheid. Bij elke luisterbeurt ontdek je trouwens nieuwe elementen, zo hoor je ook op een bepaald moment flarden Duits en Nederlands voorbijkomen. Zoals te verwachten is de productie van de onvermijdelijke Joost van den Broek vlekkeloos, maar de ster van dit album is ongetwijfeld Simone Simons met haar indrukwekkend stemgeluid. We hebben er lang op moeten wachten, maar dit album is een schot in de roos.