SISTERS OF SUFFOCATION

Het Eindhovense vijftal Sisters Of Suffocation laat er op de derde full-length geen gras over groeien en stampt blastend de deur open met een lekker old school aandoende riff die zo uit de catalogus van Gorefest had kunnen komen. Doe je de ogen dicht, zou je Jan-Chris de Koeijer kunnen zien staan. Ja, vocaliste Els Prins heeft een stel rauwe biefstukken als stembanden. Of wacht, horen we daar een gevallen engelenstem? Een druppeltje crust kruipt weg wanneer de cleane vocalen de duistere mist openbreken. De combinatie roept de samenwerking tussen Cradle Of Filth en Sarah Jezebel Deva op, maar dan met aanzienlijk minder gothic. ‘Pay My Dues’ opent melancholisch en heeft het potentieel om treurig voort te kabbelen, maar in plaats daarvan bonken de Sisters een naar technische death neigende mokerslag op je bek. ‘Being Prey’ trekt het tempo opmerkelijk naar beneden en wasemt zachtjes doom à la ‘Solar Lovers’ van Celestial Season uit, zonder echt doom te worden. Misschien meer zoals een trage stamper van Asphyx. ‘Hide In Plain Sight’ scheurt dan weer over de wegen van de thrash, werk van Angelus Apatrida als mogelijke link. Het album ‘Hidden Evolution’ van de Spaanse thrashers deelt nog meer, want ook zij hebben een mens in een ruimtepak in een duidelijk hopeloze situatie op de cover. Zelfs de meest geavanceerde technologie kan je in zulk dystopisch scenario niet meer redden, is de boodschap. Misschien moeten we toch maar eens beter ons best doen om de boel niet helemaal te verklooien.