SORTILÈGE

Eh bien, mes amis de métal, tijd voor een portie harde muziek in het Frans. Sinds een drietal jaar is deze Parijse band terug actief met zanger Christian ‘Zouille’ Augustin als enig oorspronkelijk lid uit de ‘legendarische’ jaren 80. Nu, op basis van het in 2021 verschenen ‘Phoenix’, waarop een aantal nummers van de twee platen uit die periode met deze line-up werden heropgenomen, mag er wel gesteld worden dat men toen zeker bestaansrecht had. Het was zelfs één van het handjevol bands dat begin jaren 80 op het Nederlandse Rave-On Records een EP uitbracht, net als Mercyful Fate. De intussen 65-jarige Augustin is op dit album duidelijk ‘le commandeur’ met zijn straffe vocalen, waarbij hij hoog kan uithalen als Rob Halford, wat Sortilège af en toe een Priest-laagje bezorgt. Kan ook niet anders met de gitaartandem Bruno Ramos/Olivier Spitzer, met een aantal decennia van ervaring bij onder andere Satan Jokers, Manigance en zelfs Shakin’ Street, aangevuld met de wat jongere ritmesectie die het mooie weer maakte bij Zuul FX. ‘Apocalypso’ staat bol van de verhalen over historische en mythologische figuren die Augustin de revue laat passeren, middels Attila de Hun, Walkuren, Centauren, vampiers en als uitsmijter een tripje naar Babylon. Die verhalen passen erg goed bij wat men instrumentaal aanbiedt, wat klassieke metal is, sterk melodieus, met flitsende solo’s, messcherpe riffs en de ritmesectie die er de zweep weet op te leggen. Het pleit voor deze Fransozen dat men af en toe gas terug neemt. Dat zorgt voor een aantal epische momenten, wat niet anders kan met zo’n lyrische thema’s. Op dat gebied is ‘Derrière Les Portes De Babylone’ een bombastische topper, met hulp van leden van het Tunesisch/Franse Myrath voor de Arabische zang en het oosters getinte toetsenwerk. Het neemt niet weg dat snellere bijdragen zoals ‘Poseidon’, ‘Le Scare Du Sorcier’, ‘Trahison’ en Vampire’ voorzien zijn van pakkende melodieën op het vlak van zang en gitaar en daarbij wat de richting uit gaan van power metalgrootheid Metal Church. Want heavy en catchy is deze Franse act ongetwijfeld, ‘La Parade Des Centaures’ is daar nog een uitmuntend, stampend voorbeeld van. Zut alors, c’est vachement bien, ce Sortilège.