SYLVATICA

Dit Deense melodieuze death metalgezelschap met folkinvloeden werd opgericht door een stel jeugdvrienden naar aanleiding van de boom in folk metal in de nillies. Sindsdien kende men een fervente groei. Waren de eerste EP’s nog erg folky, dan koos men plots op debuut ‘Evil Seeds’ en ‘Ashes And Snow’ voor degelijke, maar weinig opvallende melodieuze death metal. Op album nummer drie heeft men blijkbaar dé sound gevonden die men nastreefde. Mogelijk draagt de keuze voor het duistere thema van de middeleeuwen hiertoe bij. Het gebruik van (hammond) orgel, theremin en robuuste samenzang staat voorop in de pakkende songs. De folkinvloeden zijn terug. Dat blijkt meteen uit de epische opener ‘Strife’ en zet zich verder met een Finntroll-knipoog in het erg strak gespeelde ‘Papa Poltergeist’. Theremin is altijd een uitzonderlijk beklijvend instrument geweest om toe te voegen aan een potje metal en dat komt het mooist tot uiting in songs als ‘Titivillus’ en ‘Scapegoat’. Doom invloeden met trager tempo smukken ‘Pope Innocent XIII’ op, aangezet met pompeuze koorzang. Het blijft genieten met het heerlijke ‘Song Of The Leper’ dat op het einde nog een akoestische versie met strijkers meekrijgt. Beste album van Sylvatica tot nu toe.