TALLAH

Sinds een jaar of twee probeert het Amerikaanse Tallah – met Max Portnoy op drums – de rechtmatige erfgenaam van het nu metalgenre te worden. Maar om daadwerkelijk aanspraak te kunnen maken op die titel, is er meer nodig dan enkel één goed album, het in 2020 verschenen ‘Matriphagy’. Nu is er dan die tweede telg, genaamd ‘The Generation Of Danger’, en wat de band op dit album doet is niet enkel rijkelijk putten uit het nu metalgenre. Nee, Tallah, keert het binnenstebuiten, zet het op zijn kop en draait het vervolgens weer terug. Meer dan ooit klinkt de band als die bende clowns uit Des Moines, Iowa. Slipknot, inderdaad. Dat komt niet in de laatste plaats door de toevoeging van Alizé ‘Mewzen’ Rodriguez als vast bandlid aan de line-up. Hij mocht zich bekommeren om scratches, samples en synths. De band heeft daarbij op alle vlakken een tandje bijgezet. De melodieuze stukken zijn nóg melodieuzer, maar over het algemeen schuurt, wringt en wrijft het allemaal nog meer, mede omdat het songmateriaal een stuk complexer is ten opzichte van ‘Matriphagy’. Ondertussen drijft frontman Justin Bonitz nieuwe demonen uit met zijn ‘shapeshiftende’ vocalen. Het refrein van ‘Stomping Grounds’ swingt zowaar, terwijl het sterke ‘Shaken (Not Stirred)’ weer een nieuwe kant van Bonitz laat horen. ‘The Generation Of Danger’ is daarbij een conceptplaat, net zoals ‘Matriphagy’ dat was. Dit keer over een geniale wetenschapper die zijn collega’s dwingt deel te nemen aan het grootste experiment dat de wereld van de wetenschap ooit heeft gezien. Van de moraal – lees daarvoor het interview - kunnen we allemaal nog iets leren. Tallah presenteert dus andermaal een totaalconcept en het knappe is dat het de muziek andermaal versterkt. Dit is nu metal 2.0; Tallah heeft zichzelf op vakkundige wijze overtroffen.