THROWN

De eerste langspeler van Thrown is een agressieve brok energie geworden die van begin tot eind boeiend blijft. Het is een ideaal voorbeeld van ijzersterke moderne metalcore met serieuze scheuten hardcore en nu metal in de mix. De heerlijke riffs, loodzware breaks en enorm catchy samples houden elkaar zeer goed in evenwicht. Opener ‘guilt’ is meteen een straf visitekaartje, en dat behoort zelfs nog niet tot de toppers van dit album. Tweede track ‘backfire’ gaat moeiteloos nog een trapje harder. De groove doorheen deze song is zó lekker dat speeksel makkelijk in het rond vliegt. Dat krijg je als je gaat headbangen en kwijlen tegelijk. Thrown is genadeloos hard het ene moment en heerlijk chill vibend het volgende. Tracks zoals ‘bitter friend’ en ‘look at me’ hebben een quasi R’n’B-sfeer doorheen het geheel, wat perfect werkt. Weinig bands zullen zowel metalbands als rappers jaloers krijgen. Nu metal is een duidelijke invloed in deze core. Daarvan zijn ‘on the verge’, ‘dislike’ en ‘bloodsucker’ de schoonste voorbeelden. Jongens toch, die disc scratches en DJ-samples zijn heerlijk aanstekelijk. Deze Zweden weten met heel veel stijl en swagger uppercuts uit te delen. De vaak gitzwarte, persoonlijke teksten over haat, twijfel en angst lijken overtuigend uit het hart te komen en de vocals zitten perfect rauw in de mix. Twee jaar geleden ging hun debuut-EP ‘Extended Pain’ al met heel wat aandacht en positieve reviews lopen. Deze lp gaat op dat elan verder en is zo mogelijk nóg iets imposanter. De verderzetting zwakt niet af, is consistent meeslepend en heeft vooral een zeer sterke identiteit. Thrown heeft z’n unieke stijl gevonden om hun fans perfect alle woede en haat een plaats te geven. Met panache kwaad zijn, noem ik dat. Laat dit gerust de nieuwe toekomst van dit genre zijn. Thrown wordt een grote band. Met iets meer dan twintig minuten is dit een bijster kort album, wat ook wel verwacht werd. Geen enkel nummer sleept aan en zelfs de enorm korte zoals het één minuut durende ‘ignored’ schoppen nog steeds héél wat keet binnen hun tijdspanne. De flow van ‘Excessive Guilt’ zit strak en je vindt geen enkele flauwe song terug op de plaat. Als je de fans achterlaat met het gevoel enkel meer te willen, ben je in dit geval zeer goed bezig.