UNTIL I WAKE

Je vocalist vervangen, het is niet altijd een even gemakkelijke taak. Het was de situatie waarmee de Amerikanen van Until I Wake om moesten gaan. Vele bands verzuipen bij zo’n crisis maar Until I Wake lijkt juist dapper en sierlijk boven water te duiken. ‘Renovate’ is een knap statement van een album, al blijft het binnen z’n genre herkenbaar. Kwalitatief zit het snor vanaf de eerste noot. ‘Welcome aboard’ zijn de gevleugelde woorden waarmee ‘Catacombs’ opent en je meteen in de metalcore meezuigt. De sound is gelikt en strak en de screams en cleans zitten knap in de mix. De nieuwe vocalist past zeer goed bij de muziek. Hiphop komt sterk op de voorgrond op deze plaat. Als support van pakweg I Prevail zou deze band zijn mannetje staan. Met ‘Hole Hearted’ en ‘Separate’ knalt men rechttoe en rechtaan. Saai wordt het niet want steeds wanneer je denkt in een slappe passage te zitten, brengt een nieuwe lekkere riff de boel weer een niveau omhoog. De thematiek rond persoonlijke problemen is zwaar maar songs zoals ‘Pressure’ tonen ook hoop en innerlijke kracht als steunpunten. Het kan ook hoopvol klinken. ‘The Reverence’ bevat een breakdown die met een lekkere ‘f**k it up!’ wordt ingezet, wat me steeds een glimlach bezorgt als je dit goed uitwerkt. ‘Castaway’ doet denken aan The Amity Affliction. Op dit geheel gaat Until I Wake nooit té slap of zacht. De balans zit perfect in evenwicht. Voorbeeld hiervan is ‘Eclipse’. Titeltrack ‘Renovate’ is misschien wel het meest middelmatige, al blijft deze melodieus meeslepend. ‘Messenger’ dipt even in godsdienstige thema’s maar mist z’n raakpunt. Het matige einde doet weinig af aan een anders zeer sterke doorstart. De albumtitel is niet gestolen, want deze bende heeft zichzelf zeer geslaagd gerenoveerd.