VAMBO

Het gelijknamig debuut van het Engelse Vambo zorgde in eigen land meteen voor een kleine hype als zijnde de nieuwe ‘rising stars’ van de rockscene. Dat schept natuurlijk torenhoge verwachtingen. Toch duurde het bijna vier jaar vooraleer deze opvolger het daglicht zag. Het lange wachten wordt gelukkig wel beloond met een sound die gehuld is in een mix van soul, blues en rock. ‘II’ is een album dat diep geworteld is in de klassieke rock van weleer, maar die vandaag de dag nog steeds relevant is. Denk Deep Purple meets Aerosmith meets Led Zeppelin, met als toemaatje af en toe een extra stukje funk en psychedelica. Daarbij valt vooral het gitaarwerk van Pete Lance op, die met zijn stevige in bluesrock gedrenkte riffs een hoofdrol opeist. Geïnspireerd door zowel klassieke rock als hedendaagse invloeden zorgt dit voor een frisse en innovatieve sound die tegelijk subtiel en complex is. Die is een perfecte match is voor de krachtige en heldere stem van Jack Stiles die sterk doet denken aan Robin McAuley. Aangevuld met een solide ritme sectie zorgt dit voor ware pareltjes zoals het zweverige en naar een climax stijgende ‘Take My Hand’ of het ouderwets slepende ‘Oh’. En dan te bedenken dat dit Engels kwartet uit nog relatief jonge knapen bestaat. Alvast een sterke opvolger die alle verwachtingen inlost en daarmee nu reeds de status van subtopper verdient.