HEISA
Trois
Het blijft bijzonder hoeveel kwaliteitsbands er de laatste jaren vanuit België opduiken. Ook Heisa mag tot die groep genoemd worden. Met ‘Trois’ is het trio toe aan – hoe kan het ook anders - album nummer drie. Een behoorlijk hypnotiserende en bezwerende plaat, die vooral in het begin met nummers als ‘Nandor’, ‘Flowers’ en ‘Lazar’ behoorlijk weet te overtuigen. ‘Flowers’ doet daarbij overigens sterk denken aan een groep als Battles, een band die ook daadwerkelijk als inspiratiebron diende voor het drietal, terwijl het album af en toe ook nadrukkelijk Tool-esque passages kent. Met name halverwege ‘Shifting’ zul je onmiskenbaar aan Maynard en co moeten denken. Heisa schuwt ook op ‘Trois’ het experiment niet, maar schiet zichzelf daarmee nog wel eens in de voet. Zo is ‘Starting To Think I’m Pretty’ een track waarvan je je vooral afvraagt wat hier nu de bedoeling van was. Zat je eigenlijk net lekker in trance door de eerste drie tracks van het album, word je er weer hard uitgetrokken met een nummer dat kant noch wal raakt. Idem overigens voor ‘A Place For Bears’, een niemendalletje dat eerder storend werkt dan dat het iets toevoegt. Gelukkig sluit de band met ‘Sad Dancer’ hun derde telg dan wel weer overtuigend af, waardoor dit ‘Trois’ voor liefhebbers van eerdergenoemde referenties alsnog een aanwinst is. Dit is overigens muziek die live vaak nog meer overtuigt dan op plaat. Goed nieuws wat dat betreft, want de band is dit jaar volop live te aanschouwen als support van één van die andere klasbakken uit België: Ramkot.
