KORPIKLAANI

Drie jaar na het kalmere ‘Jylhä’ (2021) is de populairste Finse folk metalband Korpiklaani terug met een nieuw album, ‘Rankarumpu’ (tromgeroffel). Deze triomfantelijke titel is de voorbode van een aanzienlijk sneller album dan zijn voorganger in de zin van minder tragere, weemoedige songs. De huidige tijd is rijp voor een opgewekte plaat waar je vrolijk van wordt. Binnen de niche die Korpiklaani voor zichzelf geschapen heeft, is er toch nog plek voor interessante weetjes over die twaalfde studioalbum. Zo is Ollie Vänskä (u kent ‘m wel van Turisas) ingelijfd als permanent lid en meteen leverde hij opmerkelijke bijdragen. De nadrukkelijke aanwezigheid van viool en accordeon in de muziek is gestegen met deze nieuwe kracht. Hoofdcomponist en zanger Jonne Järvelä heeft alle teksten geschreven, behalve een drietal door anderen. Ook drummer Samuli Mikkonen is op dat punt uit de schaduw getreden. De Finse teksten, in welbekende ruwe stijl door Jonne gezongen, grijpen veeleer terug naar de plaatselijke leefwereld. Dat begint al met ‘Kotomaa’ wat ‘thuisland’ betekent, is overduidelijk in de single ‘Saunaan’ en kent een weemoedig moment in afsluiter ‘Harhainen Höyhen’. Buiten deze track is enkel ‘Viikatelintu’ een tragere, melancholieke song, geflankeerd door een duisterdere tekst (‘Scythe Bird’). Geen uitgesproken drinklied ditmaal, maar wel veel deuntjes waarop je los kan gaan. Waar wacht je op?