MANTAH

Na zijn vertrek bij Spoil Engine in 2018, hing gitarist Bart Vandeportaele zijn gitaar aan de wilgen. Gelukkig duurde dat niet heel lang. De beste man is nu dan ook terug met een gloednieuwe band: Mantah. Wat begon als studioproject van Vandeportaele en vocalist Sven Herssens (bekend van Fields Of Troy), groeide met het aantrekken van vakspecialisten als drummer Lothar Ryheul (eveneens Fields Of Troy), gitarist Dennis Wyffels (o.a. Lethal Injury, Aeveris) en bassist Bert Nauwynck (o.a. CircleLogic) snel uit tot een volwaardige band. Het met behulp van Tommie Bonajo (o.a. Blind Sight) straf geproduceerde ‘Evoke’ is de eerste worp van het vijftal dat over volop ervaring beschikt. Het is daardoor een volwassen plaat geworden, die – en dat is knap voor een debuut – heel dynamisch klinkt. Tussen op en top nu metaltracks als opener ‘Drown’ (dat meermaals doet denken aan Korn, zij het met een vleugje Static-X) en ‘The Enemy’ (Korn, maar ook Adema vormt hier een referentie) vind je werk als het rustigere ‘Abstain’ en het ingetogen ‘In Vain’. Vandeportaele had als doel om een kwalitatieve plaat te pennen waarop de vocalen van Herssens alle ruimte zouden krijgen en dat houdt nu eenmaal in dat je soms de kunst van het weglaten moet toepassen. Dat lijkt in strijd te zijn met het feit dat de plaat doordrenkt is met samples, maar die krijgen nooit de overhand en fungeren eerder als sterke voedingsbodem voor het aanstekelijke songmateriaal. Vandeportaele zelf noemt het album een ode aan de bands die hem inspireerden en als je oplet hoor je in bijvoorbeeld ‘Drown’ en ‘Unawake’ inderdaad een vleugje Machine Head, elders op het album een vakkundig geplaatste metalcoreriff of juist een passende gitaarsolo (‘Game Over’, ‘Breaking Away’). Mantah wordt met ‘Evoke’ dan ook het zoveelste succesverhaal uit de volop bloeiende en groeiende Belgische metalscene.