MOSS UPON THE SKULL

Moss Upon The Skull heeft met ‘Quest For The Secret Fire’ een knap en uitdagend album afgeleverd dat zich moeilijk in een hokje laat plaatsen. Zoals Jef in het interview al opmerkte, is de langspeler een plaat waarop death metal, progressieve invloeden en hints van progressieve rock mooi samenvallen. De band flirt regelmatig met heel verschillende en uiteenlopende muziekstijlen, wat elk nummer een eigen karakter geeft, terwijl het geheel toch een samenhangende sfeer behoudt. Het openingsnummer ‘Dwelling On Charnel Grounds’ zet direct de toon met zijn Morbid Angel-achtig begin, waarin de tsjuggende riffs het fundament vormen voor een duistere en dreigende sfeer. ‘Heretical Experiments In The Subterranean Citadel’ is zo’n beetje onze persoonlijke favoriet. Zowel Morbid Angel als oude Opeth zijn opnieuw overvloedig aanwezig. Wat het nummer echter speciaal maakt, zijn de spaarzame toetsenpartijen op de achtergrond die het nummer een heel creepy karakter geven. ‘Reprisal From The Deep’ is wat grilliger van opbouw. ‘Paths Towards Chrysopoeia Pt. I’ had door zijn midtempo, zware en dreigende riffs zowat moeiteloos op ‘Formulas Fatal To The Flesh’ kunnen staan, wat als een mooi compliment mag beschouwd worden. De opbouw van ‘Paths Towards…’ is best indrukwekkend en past ook perfect binnen het alchemistische en esoterische thema van het album. Op het instrumentale ‘Initiation To The Extracorporeal Odyssey’ keren de toetsen terug. Het nummer biedt een mooi moment van reflectie en introspectie. Met ‘Writhing Through The Nebulae Of Macrocosmic Disharmony’ en ‘Woe To The Goldmakers (Paths Towards Chrysopoeia pt. II)’ laat Moss Upon The Skull wederom horen hoe goed ze elementen van zowat alle metaltradities kunnen combineren. De songs bieden een mooi evenwicht tussen heavy riffs, technische passages en een atmosferische aanpak. Het titelnummer ‘Quest For The Secret Fire’ is een waardige afsluiter van een album dat op muzikaal vlak veel te bieden heeft. Moss Upon The Skull bewijst met ‘Quest For The Secret Fire’ moeiteloos dat ze niet bang zijn om buiten de lijntjes te kleuren, terwijl ze toch trouw blijven aan de kern van hun geluid. Aanrader!